زیرِ ذره‌ بین ..

نقد شیطان‌پرستی

اعوذ باالله من الشیطان الرجیم. انما ذلکم الشیطان یخوف اولیاء فلا تخافوهم وخافون ان کنتم مومنین.

«در واقع این شیطان است که دوستانش را می ترساند پس اگر مومنید از آن نترسید و از من بترسید.»

(سوره مبارکه آل عمران / آیه 176)

نخستین گام شیطان‌ و شیطان‌پرستان بزرگ‌نمایی قدرت شیطان است. ترس از قدرت شیطان مقدمه شیطان‌پرستی است و هر که از شیطان در هراس باشد در حقیقت بندگی او را گردن نهاده است. راز غلبه بر شیطان نترسیدن از اوست و غرب با ترساندن مخاطبین خود از شیطان در حقیقت پرستش خود را رواج می‌دهد!

توصیه ای که شیطان‌پرستان برای اطرافیانشان دارند شنیدن آهنگ‌های تند همراه با خشونت است که وحشت و نفرت را با خود همراه دارند. آنها خود را بی‌خانمانی بیابان‌گرد می‌پندارند که از عشق و محبت متنفرند. در اصل آنها به جنگ با واقعیت خود پرداخته و به خیال خود به دنبال حقیقت گمشده و حقیقت واقعی هستند. این افراد خوانندگان بسیار خشنی که در صدایشان می‌توان غرش را شنید، سمبل قدرت شیطان پرستی می‌دانند و معتقدند که این آنها پیام شیطان را به دیگران می‌رسانند. شیطان پرستان می‌خواهند کمبود و نیاز خود را با خشونت زیاد رفع کنند. (ظلمات است بترس از خطر گمراهی...، شبکه خبری برنا، 2/11/1386.)

اهانت به ادیان به عنوان آزادی بیان در تصنیف های خوانندگان گروه‌های شیطان‌پرست ترویج و تبلیغ می‌شود. امروز گروه های موسیقی شیطان پرست عملا پرچم جنگ با خدا را بر افراشته اند و مدعی هستند که:

"هدف ما دستیابی به یک قدرت جهانی است"

"هیچگونه محدودیتی برای حوزه فعالیتهای ما وجود ندارد"

"توده مردم باید صرفا به وسیله ما اداره شوند" (جامعه‌شناسی شیطان‌پرستی، مریم سعادتی، پایگاه اینترنتی جامعه‌شناسی ایران.)

 در زمینه نقد شیطان پرستی بیشتر نقدها از ناحیه ادیان بزرگ و بویژه مسیحیت صورت گرفته است.

1- بسیاری از شیطان پرستان، شیطان را به عنوان یک نیروی سرکش معرفی می‌کنند. به هرحال آنها ادعا می‌کنند چنین هویتی بر مبنای قبول کردن اینکه شیطان موجودی یا قدرتی افضل است شکل می‌گیرد. حال گفته می‌شود با توجه به اینکه شیطان به عنوان موجودی شناخته می‌شود که با خداوند مخالفت می‌کند، در صورت قبول کردن او به عنوان راهنما، باید با خودش نیز مخالفت کرد. با این استدلال یک شیطان‌پرست عملا دچار تناقض می‌شود.

2- عالمان مسیحی بر این باورند که نمی‌توان هرگز از شیطان طبعیت نکرد (هیچ کس معصوم نیست) چرا که آنها باور دارند شر انسانی یک تلاش بیفایده برای انجام دادن کارهای خوب است (به طور مثال، برای رستگاری یا کسب امنیت برای خود، حتی با این شرط که به دیگیران ضرر رساند). حتی کسانی که از فلسفه خوش پرستی طبعیت می‌کنند، تلاش می‌کنند چیزهایی که به عنوان خوبی فقط برای خودشان شناخته شده‌اند را بدست آورند. این فلسفه دانان ادعا می‌کنند نتیجه این فلسفه اگر با قوانین خداوندگار تطابق نداشته باشند، تنها رنج، سردرگمی، انزوا و نا امیدی به همراه خواهد داشت.

3- شیطان پرستی یک "سراب فلسفی" و "علم بیان سنگین" است. چرا که گفته می‌شود لاوی در استفاده از لغاط تبحر خواستی داشته است. شیطان پرستی یک طلسم کم ژرفای عقلانی از خدای ساخته شده توسط بشر است.

4-  "انسان موجودی اجتماعی است و به انسان‌های دیگر احتیاج دارد". بعضی‌ها عقیده دارند شیطان پرستان درک اشتباهی از استقلال داشته‌اند و آن را به تنهایی تعبیر کرده اند. استقلال می‌تواند شما را قوی تر کند ولی این غیر ممکن است شما به تنهایی خدا باشید. آنها بر این باورند که اگر کسی خود را خدا معرفی کند و ضمن استفاده از لایق دانستن خود، می‌توان به عدم پذیرش حقیقت منجر شود.

5- یکی از نقدهای کاربردی‌تر شیطان‌پرستی این است که ضمن این که شیطان پرستی معمولا خود را به عنوان راه نجاتی برای توده‌های تسلیم شده مردم در مقابل دین‌های اصلی معرفی می‌کند، بر شایستگی‌های آنها در بی نیازی از دیگران و انزوا گرایی تاکید می‌کنند و انزوا گرایی می‌تواند به سوء استفاده‌های مختلفی ناشی شود که معمولا نیز چنین است. چرا که طبیعت انزواگرایانه شیطان معمولا در بازخورد جوامع ناکارمد است. و برای جبران این خلا از قوانین ادیان سنتی استفاده کرده است. (دانشنامه ویکی پدیا ذیل عنوان شیطان پرستی به نقل از پژوهش «نقدی بر انواع و گروه‌های شیطان پرستی»، محقق و مترجم: کیوان معمر، پاییز 84، دانشگاه علم و صنعت ایران.)

پایگاه اینترنتی مرکز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه  (اندیشه قم) نیز در بخش پاسخ به پرسش‌ها درباره نحله‌های جدید شرقی و غربی اقدام به درج یک پاسخ مجمل نموده است که به قرار ذیل است:

در سایت "شیطان پرست های تهران" به نقل از "کتاب شیطان" ص 52، آمده است که: "شیطان پرستی، روشنایی سپید یک مذهب نمی باشد، بلکه مذهبی بشری، دنیوی، و شهوانی است که همة این قاعده توسط شیطان می باشد و همه این ها در تاریکی مطلق یافت می شود.

تاریکی مطلق را یکی از رهبران گروه شیطان پرست اینگونه توضیح می دهد. "مراسم تاریکی تا تقریباً یک ساعت به طول می انجامد که انجام هر کاری برای رضایت شیطان در آن مُجاز است و مثلاً سکس یکی ازکارهایی است که باید در جمع و به بدترین و سخت ترین شکل ممکن صورت گیرد. برخی عقیده دارند کارهای ما وقیخانه، وحشیانه و البته وحشتناک است مانند اینکه برای مجازات بعضی از افراد گروه قسمتی از اعضاء بدن آنها را جدا و یا مجروح می کنیم و این کارها مورد پسند شیطان است و ما مجبور به پیروی از آن قوانین هستیم". "در این مراسم هفته ای یک بار در یک شب خاص دور هم جمع می شویم و مراسم مذهبی نزدیکی به شیطان را انجام می دهیم و بعد از آن تا صبح به تفریح و رقص می پردازیم."

در صفحه ای دیگر می نویسد: "حرف های شیطان حرف های خداست اما بی تعارف و بدون حاشیه، شیطان زبان صریح خداست. فرامین شیطان را بشنوید و به کار گیرید." خدا شیطان را به خاطر جسارتش دوست دارد. شما نیز به شیطان به خاطر جسارتش عشق بورزید."

در "کتاب مقدس شیطان" مؤلف آن از زبان شیطان نُه بیانیه ذکر کرده که بیانیة پنجم به این شرح است:

"شیطان بازگو می کند کینه جویی و انتقام بهتر از گستاخی است." (کتاب مقدس شیطان نوشته آنتون لاوی، سال 1969، سایت شیطان‌پرستان تهران.)

و در همان سایت آمده که: شیطان وجود ندارد، بلکه وجود، شیطان یک سمبل و نشانه است، تا اندازه ای فرازمینی، اصولاً وجود ندارد مگر اینکه در افکار شخصی احساس شود. شیطان پرستی بر شیطان استوار است همانند یک اصل فرجامین، ترجیحاً پرستش یک جسم بی‌روح، شیطان به مردم الهام می بخشد و باعث تحریک آنان می شود، شیطان یک نماد مستقل و مخالف خدا است. شیطان پرستی دارای فرقه های مختلف می باشد و در عرصه تغییر افکار (باز کردن افکار) تلاش می کند و شیطان جانشین خوبیهاست."

این مطالب بیانگر ایدئولوژی و به عبارتی دیدگاه آنان به جهان و انسان می باشد. شیطان پرستها در ایدئولوژی خود برای انسان الزاماً تعریفی دارند که بیان شد.

به چند نقد اساسی که به این گروه، وارد است، اشاره می شود:

در دیدگاه آنان، انسان، دارای فطرت، حقیقت جویی، کمال طلبی، عدالت خواهی، و... نیست بلکه آدم و انسان را در یک مقطع و لحظه خاصی که از آینده و گذشته بریده است تعریف می کند، که جز شهوت چیزی برایش معنی ندارد. نگاه شیطان پرستان به انسان فقط مادی جنسی، و شهوی است یعنی از حیوان پَست تر و کمتر و آلوده تر. حتی مبارزه با ظلم و ستم و قتل و جنایت در اندیشه آنان هیچ جایگاهی ندارد و حتی ذکری از آن نیست، بلکه در صدد احیاء ضد آن هستند. به دلیل این که در برنامه هایشان تنبیه و مجازات بدنی در حد وحشتناک وجود دارد. رعایت احترام به حقوق دیگران، ایجاد زمینه رشد و ترقی دیگران، بحث خانواده و تربیت فرزند، نقش سازنده مادر و پدر در محیط خانواده و اجتماع، روابط اجتماعی گوئی هم اینها سه طلاقه شده اند. در این جا به تناقضات آنها با هم به اجمال اشاره می‌کنیم:

1. شیطان پرستی روشنایی سپید یک مذهب نیست، بلکه مذهبی بشری، دنیوی و شهوانی است. که در تاریکی مطلق یافت می شود.

سؤال: اگر این مذهب نبود بشر با چه خلائی روبرو بود. بدین گونه که وجود این مذهب آیا بر بدبختی بشر می افزاید یا از آن می کاهد؟ چگونه و حال آن که در تاریکی مطلق هر کسی مجاز به هر کاری است، جنسی، سکسی، و تجاوزگری... مگر خوی درندگی حیوانی غیر از این است. این گروه ها بر صفات منفی بشر (که دوست دارد یله و رها باشد و بر حریم دیگران پای گذارد،) می افزاید و زمینه را برای ارتکاب آن فراهم می کند و تشویق هم می نماید. لذا باید گفت این مذهب به شقاوت بشر بیشتر می اندیشد تا به سعادت او.

2. وجود مذهب و ایدئولوژی برای تصدیل افکار و رفتار بشر ابداع می شود. یعنی بشر به دلیل کمال خواهی گاهی به اشتباه افتاد به زیاده‌خواهی روی می آورد. مکتب و مذهب هست که با یک سری دستورالعمل هایی افزون خواهی بشر را تصدیل می کند. ولی متأسفانه مذهب مدعی (شیطان پرستی) و قیحانه می گوید: برای رضایت شیطان انجام کارهای سکسی به بدترین و سخت ترین شکل ممکن هم مُجاز است و هم صورت می گیرد.

3. انتقام جویی و کینه از جسارت بهتر است. حال آنکه قبلاً گفتند جسارت ارزش دارد و باید جسارت شیطان را دوست داشت چرا اینجا انتقام جویی و کینه توزی معیار عمل می شود؟!

4. از همه مهمتر اینکه شیطان وجود ندارد. بلکه وجود هستی است. شیطان سمبل است. اولاً اگر وجود ندارد، چگونه سمبل شد؟! سمبل و نشان چیزی است که وجود داشته باشد و قابل دسترسی باشد و قابلیت الگوپذیری داشته باشد. و اگر شیطان وجود ندارد چگونه الگو می‌شود؟! چگونه به او نزدیک شویم. مگر با مفاهیم صرف می شود زندگی کرد؟! از گزینه شیطان وجود ندارد استنباط می شود که یا از مفاهیم است یا از مصداقها، اگر مصداق شد پس وجود دارد و اگر از مفاهیم است یا باید از چیزی انتزاع شده باشد یا اعتباری صرف باشد که هر دو برای پرستش ناکارآمد و ناکافی است.

5. شیطان را یک جسم بی روح می داند. یعنی پرستش جسمی بی روح. آیا جسم بی روح قابل پرستش است آن هم از فردی که خودش روح دارد؟! آیا این ترجیح بلارجح نمی باشد؟!

6. شیطان سمبل مخالف خدا است. آیا پرستش او آدمی را به خدا نزدیک می کند یا به شیطان؟! اگر به خودش نزدیک می کند، پس از خدا دور می کند چون مخالف خدا است و اگر به خدا نزدیک می کند از خودش دور می کند که باز خلاف فرض و باطل است. اگر به هر دو، اجتماع نقیضین و محال است. خلاصه، ابداع و ترویج این پرستش ها چیزی نیست جز شهوت پرستی و کثافت کاری، و در حیوانیت خود فرو رفتن. شیطان پرستها در حالی چنین ادعاهای باطلی دارند که بسیاری از فرقه های مسیحیت، همانند بسیاری از ادیان دیگر اعتقاد دارند که موجود و یا هیولائی به نام ابلیس یا شیطان وجود دارد که منشاء تمام مصائب جهان و زندگی ماست. طبق گفته انجیل خداوند قدرت مطلق جهان است. و چیزهای خوب زندگی از خدا و چیزهای بد از شیطان. این نظریه در میان بابلی ها هم مطرح بود. بدین گونه که به دو خدا قائل بودند، خدای خوبی و روشنائی و خدای بدی و تاریکی. و این دو خدا تا نابودی یکدیگر با هم درجنگ می‌باشند.

بنابراین وجود شیطان، و دعوت او به شر و بدی امری اجماعی و بین المللی بین همه ادیان آسمانی است.

حتی در انجیل در آیه 24؛ 6، واژه "SATAN"که شیطان نامیده می شود و کلمه ای عبری است به این معنا آمده است. و واژه "DEVIL" هم به معنای ابلیس است.

در دین اسلام هم که به صراحت آمده که دشمن آشکار شما شیطان است. (سوره مبارکه اسراء، آیة 53 ).

خلاصه اینکه شیطان هم وجود دارد. هم بالذات منشاء خیر نیست. و دشمنی خود را با انسان های موحد بیان داشته است بنابراین پرستش این موجود با این خصوصیات و دشمنی آشکار او با انسان ها خاموش کردن چراغ فطرت و افتادن در دام مکر و حیله های اوست.